Het wil-ik-dit-wel dieet.

Recentelijk rondde ik een persoonlijk begeleidingstraject af met een cliënte en vroeg haar wat voor inzichten ze in die periode had gekregen. Het waren allemaal parels, maar het inzicht waar ik hartelijk om moest lachen was toen ze zei dat ze haar eetgedrag tegenwoordig het wil-ik-dit-wel dieet noemde. Juist het besef dat ze alles mocht eten wat ze wilde – dit in tegenstelling tot een eerdere houding dat er van alles NIET mocht – had haar de ruimte geboden steeds weer de vraag stellen bij een eetkeuze: ‘Wil ik dit wel?’

Ze had haar gevangenis van ‘dit mag ik eigenlijk niet’ met alle schuldgevoelens en zelfhaat van dien na te hebben toegegeven, vervangen voor de verlossende keuzevrijheid van ‘Ik mag alles eten, maar wil ik dit eigenlijk wel?’ met een genieten zonder enig schuldgevoel als het antwoord daarop een ‘Ja!’ was.  De strijd van iets niet meer mogen, waardoor het nu net extra verleidelijk werd, was in het bewustwording van het mechanisme opgeheven. Alleen al hierdoor voelde zij zich innerlijk kilo’s lichter. Ik vond haar inzicht in en benaming van het wil-ik-dit-wel dieet zo treffend, dat ik zei dat het een blog waard was. Bij deze dus  .

De omslag was ontstaan doordat ze op vakantie ging en in een hotel verbleef waar ze ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds voor de verleiding kwam te staan van een overdadig buffet gevuld met vele heerlijkheden. Het was zelfs een aspect van de vakantie waar ze tegenop zag en het was onderwerp voor een sessie wat ze hiermee kon doen. Uiteindelijk vertrok ze met de oefening dat zij zichzelf alles mocht toestaan, maar steeds bij dat eten wat haar aandacht trok en verleidde zichzelf eerlijk de vraag te stellen of het was wat ze echt wilde. En dat werkte voor haar! Door bewust te kiezen had ze genoten van al het lekkers zonder zichzelf eraan te buiten gegaan. Dat waar ze bang voor was, haar eetverslaving die met haar aan de haal ging, was niet gebeurd!

Nagenoeg de meeste diëten gaan over iets wel of niet mogen. Het iets niet mogen wordt daarmee het equivalent van ‘druk niet op die rode knop’. We zijn wat dat betreft net kinderen, juist dat wat niet mag, moet worden gedaan. Het verbodene wordt extra aantrekkelijk en je gedachten lijken nergens anders meer aan te kunnen denken. Daarmee wordt wat je diep van binnen werkelijk graag wilt, bedolven onder een gefixeerde obsessie van dat ene zeer aantrekkelijke verbodene: ‘Hoezo mag ik dat niet!?’ Vanuit een existentiële drang naar vrijheid wordt dit ‘niet mogen’ dan onbewust in overtreffende trap vertaald naar ‘En nu MOET ik het hebben!’. Het krampachtige beheersen ontaardt in een er volslagen in los gaan.  De pak met koekjes is in een tel verdwenen… in je maag dan wel, de zak met chips tot het laatste kruimeltje geleegd of in een oogwenk heb je zes boterhammen met chocopasta op. En hierna waarschijnlijk zoekende naar nog meer.

Het enerzijds humoristische – vanuit een doorzien van het mechanisme – maar anderzijds voor velen een kwellende worsteling is dat met ‘eigenlijk iets niet mogen’ en ‘het zou eigenlijk moeten’ maakt dat menigeen daardoor vierentwintig uur per dag geobsedeerd is door eten. Je blijft gevangen zitten in rondjes draaien tussen ‘het niet mogen’ en toch hebben toegegeven. Intussen denkend dat dit iets is wat je eigenlijk niet meer wil en hoe jij jezelf hier toch uit kunt bevrijden.

In plaats van te blijven vechten tegen dit mechanisme ontstaat de bevrijding juist door het te accepteren dat het zo werkt en vervolgens de kunst van omdenken toe te passen. ‘Mag niet’ wordt de deur uitgezet en ‘ik mag alles als ik dat wil’ wordt binnengelaten. Het eerste deel ‘ik mag alles’ betekent vrijheid, het tweede deel ‘als ik dat wil’ geeft bewuste keuze. En dan gaan er ineens hele andere dingen gebeuren.

Een andere cliënt van mij ervaarde dit mechanisme op soortgelijke maar toch net wat andere wijze. Chocola is haar beste vriendin en medicijn in lastige momenten. Het is het enige wat zij op dit moment dan voor zichzelf heeft en haar manier om stress te ontladen. Maar het is een haat-liefde verhouding, want tegelijkertijd maakt het dat ze door het veelvuldig (periodes van elke dag) eten van grote porties chocola uitdijt en dat is eigenlijk nu ook net niet meer wat ze wil. Dus na het toegeven aan de chocoladrang ontstaan het schuldgevoel en de zelfkritiek. Nieuwe stress dus.

Ook hier pasten we het omdenken toe. Ik gaf haar het experiment mee om in de periode tot de volgende sessie zichzelf toe te staan zonder enig schuldgevoel te genieten van chocola als ze voelde dat ze het nodig had. In plaats van chocola te eten met een sluimerende gedachte dat ze fout bezig was en het eigenlijk niet mocht, vroeg ik haar zich te openen voor dat wat chocola haar heeft te bieden en in overgave hieraan juist elke cel van haar lichaam maximaal ermee te voeden en vullen. In de volgende sessie vertelde ze dat ze had genoten van de chocola en tot haar verrassing had gemerkt dat ze er veel minder van hoefde te eten. Bingo!

Ik geloof dus niet in ‘iets niet mogen’, dat roept per definitie verzet en gevecht op. Eten is voor mij een van de heerlijkste dingen die het leven te bieden heeft. Een bron van vreugde en genot. Laat dit juist vóór je werken in plaats van tégen je door jezelf van alles te ontzeggen. Er is dan van geen enkele ‘moeten volhouden’ van een opgelegde eetwijze meer sprake. Dit in tegenstelling tot alle voorgeschreven diëten en afslankproducten, daar komt een hoop volhouden bij kijken.

Geef het verzet op dat ontstaat door ‘niet mogen’ waardoor zich een krachtig ‘ik wil’ kan manifesteren. Wat mij betreft verwoordde mijn inmiddels ex-cliënte het ideale dieet treffend, dat ik zelf nog iets wil aanvullen: het ik-mag-alles-eten-maar-wil-ik-dit-wel dieet. Geen dieet dat dag in dat uit hetzelfde is, maar in elk moment een uniek antwoord kent.

Hier een mooie oefening om dit dieet voor jezelf toe te passen. Stel jezelf bij elk eetmoment de volgende vragen:

• Mag ik dit eten? En dan vervolgens vanuit ALLE eerlijkheid vanuit je hart: ‘Mag ik dit ECHT eten?’ Hierna vraag je:
• Wil ik dit eten? En dan vervolgens vanuit ALLE eerlijkheid vanuit je hart: ‘Wil ik dit ECHT eten?’

Als het antwoord op de laatste vraag een ‘ja!’ is… neem het dan! Voed jezelf maximaal met dat wat deze voeding jou wil bieden. Vertrouw erop dat er een intelligentie aan het werk is, dat het vele malen beter weet dan wat jij erover denkt en vindt. Doe de spirituele oefening: wees getuige van alles wat je er bij ervaart als je eet en wees je ervan bewust dat er iets is wat zich van al dit ervaren bewust is.

Ik vind het leuk als je met andere lezers en mij wilt delen of jij jezelf herkent in de vicieuze cirkel van iets niet mogen en toegeven, hoe dat bij jou werkt of wat je ook maar wilt delen naar aanleiding van dit artikel.

Door Sandra Derksen