You are here: Home > bewust eten, leefstijl, voeding > Eet jij ook suikervrij?

Eet jij ook suikervrij?

Eet jij ook suikervrij? suikervrij water-2367023_640

Er is veel aandacht voor het eten zonder suiker. Is dat nu weer de zoveelste hype of is het terecht?

Ten eerste is helemaal suikervrij eten haast onmogelijk. Groenten, fruit, brood en zuivelproducten bevatten van nature suiker. En al deze voedingsmiddelen weglaten is zeker niet verstandig.

Het beperken van de hoeveelheid toegevoegde suikers is zeker wel een punt.

Er wordt aan veel producten suiker toegevoegd om ze lekkerder te maken. We zijn hier aan gewend geraakt en krijgen zo ongemerkt veel suiker binnen.

 

Is suiker dan zo slecht voor?

Suiker is op zich niet slecht. Je lichaam weet er prima mee om te gaan. Het is gemakkelijk om te zetten in energie. In sommige gevallen is het zelfs levensreddend.

Maar je lichaam heeft ook andere voedingsstoffen nodig. Veel suikerrijke producten bevatten te weinig van die andere voedingsstoffen. Eet je veel suiker, dan kunnen er gemakkelijk tekorten ontstaan.

Bovendien hebben we de aangeboren neiging om suiker lekker te vinden.

Dit zorgt ervoor dat je van suikerrijke producten gemakkelijk meer eet dan je nodig hebt. Hierdoor ontstaat overgewicht. Daarom wordt er door de gezondheidsraad aanbevolen om dagelijks niet meer dan een hoeveelheid die vergelijkbaar is met  5 a 10 suikerklontjes te eten.

Op deze site kun je zien hoeveel suiker jij dagelijks binnen krijgt.

 

En … de natuurlijke suikers?

Soms wordt suiker vervangen door andere zoete producten. De zogenaamde natuurlijke suikers, zoals honing, ahornsiroop, dadelstroop, kokosbloemsuiker, ruwe rietsuiker of agavesiroop. Collega Anneke Palsma schreef er onlangs dit interessante blog over.

Daaruit blijkt dat er  nauwelijks een verschil tussen al deze producten is.  Ze bestaan allemaal voornamelijk uit suiker en de minuscule hoeveelheid vitamines, vezels en mineralen zijn te verwaarlozen.

Bovendien is onze kristalsuiker ook van een natuurlijke en oer-Hollandse suikerbiet gemaakt.

 

Fruit

De beste manier om een gerecht wat zoeter te maken is om er fruit aan toe te voegen. Fruit bevat naast suiker, ook water, vezels, vitamines en mineralen. Maar ook fruit kun je niet onbeperkt eten; 2 a 3 stuks per dag is voldoende.

Denk erom dat een glas vruchtensap al snel 3 stuks fruit bevat, waar de vezels vaak uitgezeefd zijn. Ook een (groene) smoothie bevat vaak al meer dan de aanbevolen hoeveelheid fruit. Van gedroogd fruit eet je gemakkelijk (te)veel. Ga dus liever voor de verse hele vruchten.

 

Zoetstoffen.

Over zoetstoffen is het laatste woord nog niet gezegd. Ze lijken een bijdrage te kunnen leveren om je suikerinname en calorie-inname in balans te brengen. Ze zijn veilig en je hoeft er zeker niet bang voor te zijn.

Het feit dat mensen die zoetstoffen gebruiken gemiddeld genomen iets zwaarder zijn, zegt niet zoveel. Want het (te) zwaar zijn is waarschijnlijk de reden voor het gebruik van de zoetstoffen en niet het gevolg.

Toch ben ik er zelf niet zo’n voorstander van. Je blijft namelijk gewend aan een zoete smaak. Het lijkt me beter om de gewenning aan zoet te verminderen. Na een korte aanpassingsperiode, ga je de smaken van de andere ingrediënten meer waarderen. Iedereen die ooit koffie zonder suiker of zoetstoffen is gaan drinken, weet waar ik over praat.

Wil je aangemoedigd en geïnspireerd worden om te gaan ontdekken hoe dit voor jou werkt? Neem dan gauw contact op voor een gratis kennismakingsgesprek.

 

Wil je verder lezen?

7 Redenen om voor volkoren te kiezen

Laat je hersenen niet zitten; beweeg!

Slim afvallen met wetenschappelijk onderbouwde tips

Goed nieuws voor minder sportieve personen

Mindful eten

Slank denken

Puur gezonde voeding

Of download het gratis Ebook “Op weg naar je optimale gewicht”

Wil je regelmatig goede tips over bewust eten blijven ontvangen? Schrijf je dan in voor de maandelijkse nieuwsbrief.

Google auteur

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • Twitter
  • RSS

7 Responses to “Eet jij ook suikervrij?”

  1. Piet says:

    Elke varkensboer kan je vertellen dat kunstmatige suikers juist dik maken! Het lichaam krijgt aanvankelijk het signaal dat de BENODIGDE suiker gearriveerd is. Wanneer later blijkt dat dit niet het geval is geweest, gaat je lichaam bij de eerstvolgende gelegenheid de schade dubbel en dwars inhalen met een bonus consumptie voor het geval er binnenkort nog eens zo’n tekort mocht ontstaan.

    • astrid says:

      Dit verhaal ken ik ook; maar er is geen bewijs voor. En al zou er bewijs voor zijn, dan zegt dat iets over varkens. Voor mensen blijkt uit dit onderzoek van Sorensen, dat het eten van kunstmatige suikers ten op zichte van het eten van suiker voor gewichtsverlies zorgt. Sucrose compared with artificial sweeteners: a clinical intervention study of effects on energy intake, appetite, and energy expenditure after 10 wk of supplementation in overweight subjects.

      Hoewel de consumptie van kunstmatige zoetstoffen gecorreleerd wordt met een hoger gewicht, wil het niet zeggen dat deze zoetstoffen dit veroorzaken.
      In een geblindeerd onderzoek werden de deelnemers op een dieet met suiker gezet of met kunstmatige zoetstoffen. Alle participanten dachten dat ze light producten kregen en mochten er zoveel van eten als ze wilden (ad libitum). Het vetgehalte werd zoveel mogelijk gelijk getrokken tussen deze verstrekte producten.
      Na tien weken was het duidelijk. De suikergroep kwam ongeveer 1,5kg aan, terwijl de kunstmatige zoetstofengroep een kilogram afslankte. Het is heel duidelijk dat kunstmatige zoetstoffen niet perse dikmakend zijn, maar nog interessanter is dat de zoete smaak, ondanks dat ze mochten eten wat ze wilden, niet leidde tot overeten van andere producten.
      Dus nee, je wordt niet dik van kunstmatige zoetstoffen en ook niet door de zoete smaak. Er speelt veel meer mee. (Bron: Chivo)

      Vriendelijke groet,

      Astrid Schneiders

      • Piet says:

        Het is veel meer dan een verhaaltje Astrid: het is de praktijk van alle dag. In Brabant, waar ik vandaan kom, geeft elke boer zijn varkens kunstmatige zoetstoffen om ze meer te laten eten zodat ze in kortere tijd op hun slachtgewicht komen. Een kennis van mij in Duitsland is een grote producent van diervoer en veterinair specialist. Er gaat dus altijd kunstmatige zoetstof onder het voedersupplement voor varkens. Gek dat studies dit niet aan weten te tonen? Het onderzoekje van Sorensen is wetenschappelijk gezien ook maar van matige kwaliteit. De Universiteit van Merida (Mexico) moet het WHO-centrum worden voor de bestrijding van obesitas, door suiker in levensmiddelen te gaan vervangen door kunstmatige zoetstoffen. Nergens ter wereld word zoveel coca-cola gedronken als in Mexico. Met de WHO hetze tegen suiker hoeft het dan ook niet te verwonderen dat de Coca-Cola Company er alle belang bij heeft om dit WHO plan te doen slagen. Ze werden hoofdsponser van het project en een ex-medewerker van coca-cola kreeg er de leiding in handen.

  2. Piet says:

    Astrid,

    Ik heb tevergeefs gezocht naar de BEWEZEN wetenschappelijke tips ? Waar vind ik die?

    Piet

    • astrid says:

      Hoi Piet,

      Dank je voor je interesse! De bewezen wetenschappelijke tip staat beschreven in het blog “De rol van het geheugen bij afvallen”.

      Denise Park en collega’s deed onderzoek naar de rol van het van te voren voorstellen en doornemen van een plan bij ouderen, om de kans te vergroten om het plan ook daadwerkelijk uit te voeren. Je kunt het onderzoek vinden in: Journals of gerontology. Series B: Psychological sciences& social sciences, 62B, 45-52. Improving cognitive function in older adults.

      Gollwitzer en Sheeran onderzochten de voorstellingsmethoden en kwamen tot de conclusie dat deze methode mensen leert om snel kansen waar te nemen en erop in te spelen. P.M. Golwitscher & Sheeran (2006)”Implementationintentionsand effective goalachievement: a metaanalysesof effects and processes.

      Onderzoekster naar eetgedrag,Denise de Ridder, beschrijft in haar boek: “De grote voedingsverleiding” ook het effect van de als … dan … plannen.

      Vriendelijke groet,

      Astrid Schneiders

  3. Piet says:

    Astrid,
    De Richtlijnen Goede Voeding van de Gezondheidsraad staat bol van achterhaalde richtlijnen, deels gebaseerd op het allergrootste bedrog uit de geschiedenis van de voedingswetenschap. Het ergste is dat de heren professoren dit weten maar wanneer dit bekend word betekend dat het einde van de carrière van een groot aantal van hen. Ze kennen allen de resultaten van het Noord-Karelië project (noemen dat ook met enige regelmaat) en zijn ermee bezig om dat in Nederland te implanteren. Je zult ongetwijfeld zien dat het Finse project identiek is aan de plannen voor Nederland.
    Besteed vervolgens vooral eens aandacht aan hetgeen onder de stippellijn staat.
    Het Noord-Karelië-Project nader bekeken.

    Finland behoorde tot de landen met de hoogste sterfte aan coronaire hartaandoeningen (KHK). Uit onbekende gronden was de KHK-sterflijkheid in de provincie Noord Karelië bijzonder hoog. Tot in de zestiger jaren steeg het sterftecijfer jaar voor jaar. De Finse gezondheidsautoriteit was er niet gerust op. Voor hen was het duidelijk: het cholesterol was daar debet aan, per slot van rekening waren de cholesterolspiegels nergens ter wereld zo hoog als in Finland en het hoogste in Noord-Karelië.
    Een team van artsen en wetenschappers onder leiding van Prof. Pekka Puska van de Universiteit Kuopio, besloot het probleem te gaan tackelen. Als controlegroep diende het arrondissement Kuopio omdat de mensen daar ongeveer even vaak aan hartaanvallen overleden als in Noord-Karelië, en hun cholesterolwaardes ongeveer even hoog lagen.

    In 1972 startte in heel Noord Karelië een gezondheids –en voorlichtingscampagne. Doel was het voorkomen van coronaire hartaandoeningen, waarbij vooral gelet werd op roken, ongezond eten en hoge bloeddruk. De boodschap werd door de media, op reclameborden, tijdens publieke voordrachten en met acties op scholen en in bedrijven onder het volk gebracht. In Kuopio daarentegen liet men de mensen met rust, ze konden verder leven als voordien – geen reclamecampagnes, geen gezondheid bevorderende maatregelen en geen dieetmargarine.

    Vijf jaar later was het aantal hartinfarcten onder Noord-Karelische mannen van 0,77 naar 0,63 % per jaar afgenomen. Ook de totale sterfte was gedaald. De organisatoren van de campagne verheugden zich erover, dat er een trendmatige verbetering van hart –en vaatziekte sterftecijfers te zien was. Er was echter een probleem;
    ————— ————————– ——————– ——————-

    In Kuopio, waarvan de inwoners als controlegroep diende, was het aantal hartinfarcten nog sterker gedaald, evenveel bij mannen als bij vrouwen, ofschoon ze daar waren blijven eten en roken zoals altijd. Inderdaad was de KHK-sterfte in alle Finse provincies teruggelopen. Noodgedwongen gaf ze weliswaar toe dat in Noord-Karelië tijdens de campagne meer mensen gestorven waren dan in Kuopio, maar ze bleven volhouden, dat de hartinfarcten in Noord-Karelië sterker afgenomen waren dan in alle andere Finse provincies. De wetenschappers meenden, dat, ondanks de kleine onregelmatigheden in de sterflijkheidscurve, het succes van hun campagne bewezen was.

    Niet alle organisatoren zagen de resultaten zo positief. In een brief aan het medische vaktijdschrift The Lancet verklaarde Jukka Salonen, dat hem geen gelegenheid geboden was om het artikel met de optimistische conclusies voor publicatie te lezen! Naar zijn mening kon men zulke conclusies niet trekken. Hij schreef, dat het Noord-Karelië-project er geen bewijs voor was, dat de aangenomen risicofactoren de coronaire aandoeningen veroorzaakten, noch dat deze dat niet deden. Het project heeft louter aangetoond dat een interventie mogelijk zou zijn en mogelijk tot een verandering van de risicofactoren zou kunnen voeren.

    Wat de wetenschappers niet vermeldden: De KHK-sterflijkheid was al aan het teruglopen, voordat de campagne überhaupt begonnen was. Ze verzwegen ook, dat uit de curve – wanneer men die over een langere periode bekijkt – heel duidelijk bleek, dat de acties niets bewerkstelligt hadden.
    Men kan zich gemakkelijk de teleurstelling van de studieleider voorstellen. Alle ijver en al het werk, en dat allemaal voor niets! Het hinderde de onderzoeker echter niet, om in andere delen van Finland dezelfde acties te starten.
    De resultaten van de Finse campagnes staan twee conclusies toe. Ten eerste: Voor de hoge sterftecijfers in Noord-Karelië waren noch teveel dierlijk vet, noch roken of hoge bloedruk verantwoordelijk, anders had het aantal hartinfarcten in Noord-Karelië sterker terug moeten lopen dan in Kuopio, waar geen gezondheidscampagnes gevoerd waren. En ten tweede: Iets moest er in het hele land ervoor gezorgd hebben, dat de coronaire aandoeningen achteruit gingen, iets, wat niet met eten, roken of de bloeddruk te maken had.
    Op 23 juni 1988 verschenen in vele Finse kranten paginagrote advertenties. Ze waren door Valio, een grote Finse Landbouwcoöperatie die een marktaandeel van 90 % voor melkproducten heeft, in gang gezet. De advertentie toonde “vijf feiten over vet in de voeding, die ze graag hadden gehoord en die niemand vertelde”. Dit waren de vijf feiten:

    1. Finnen eten minder vet dan de meeste West-Europeanen.
    2. Er bestaat geen directe samenhang tussen de vetconsumptie in een land en de KHK-sterfte.
    3. Vetconsumptie en KHK-sterfte hebben zich in vele landen in tegenovergestelde richting ontwikkeld.
    4. De KHK-sterfte in Finland loopt terug, ofschoon de Finnen meer dierlijk vet verteren dan vroeger.
    5. Tot slot leverde de advertentie een korte samenvatting van het Noord-Karelië-Project.

    Om te zeggen dat Kari Salminen, directeur van de afdeling onderzoek van Valio, daarop de wind van voren kreeg, zou nog maar zeer zwak uitgedrukt zijn. Salminen kwam plotsklaps terecht in een storm van verontwaardiging. Door alle Finse kranten en tijdschriften werd hij aangevallen. Tot laat in de herfst verging er geen dag, waarop in de pers geen kritisch redactioneel artikel of lezersbrief verscheen. Echter niemand kon een fout in de advertentie aantonen. In plaats daarvan vielen de journalisten de firma op morele gronden aan. Ze verfoeiden de advertentie als zijnde tendentieus, misleidend, onethisch en verweten Valio, dat deze de passende statisteken uitgezocht had en de wetenschappelijke data bewust gemanipuleerd zou hebben.

    Prof. Pekka Puska, leider van het Noord-Karelië-Project, was natuurlijk diep beledigd. Hij beweerde, dat de verschillende maatregelen van de campagne aanvankelijk een duidelijke werking zouden hebbe laten zien. Ergens klopte dat wel, zij het dat de werking helaas de verkeerde kant op ging. Bovendien hoorde de samenhang tussen dierlijk vet en coronaire aandoeningen toe aan de beste gecontroleerde medische bevindingen, zo schreef Puska. En de feiten in de advertentie zouden niet de hele waarheid zeggen. Kari Salminen, chef van de afdeling onderzoek bij Valio, antwoordde, dat de advertentie bedoeld was als een uitnodiging tot discussie en niet de pretentie had, de hele waarheid te verkondigen. Deze uitnodiging werd genegeerd. In plaats van een debat ontstond er een tribunaal.

    • astrid says:

      Hallo Piet,

      Dank je voor je uitgebreidde reactie. Interessant!
      Dit blog gaat over suiker. Ik weet dat er onenigheid is over de rol van (verzadigde) vetten in de voeding; daar wil ik mij op dit moment niet in mengen.

      Vriendelijke groet,

      Astrid Schneiders

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.